Kırklareli’nde çocukluğundan beri babası ve amcası aracılığıyla itfaiyeciliğe tanıklık eden Tunay Düzyol, 8 yıldır alevlerle mücadele ederek can ve mal kurtarıyor.
İlkokul yıllarında, babası Günay ve amcası Şenay Düzyol’un mesai saatlerindeki çalışmalarını izleyerek itfaiyeciliğe olan ilgisi arttı. Babası ve amcasının hikayelerini dinleyerek büyüyen Düzyol, sonunda itfaiyeciliği meslek edinmeye karar verdi.
Bu hedefine ulaşmak için eğitimini buna göre planlayan Düzyol, 2014 yılında Ege Üniversitesi Ege Meslek Yüksekokulu Sivil Savunma ve İtfaiyecilik Programını kazandı. İki yıllık eğitimini tamamladıktan sonra, 2016’da başvurduğu Kırklareli Belediyesi İtfaiyye Müdürlüğünde itfaiye eri olarak göreve başladı.
“Babamı sürekli ziyaret ederek mesleğe özendim, hevesliydim,” diye belirtiyor Düzyol.
AA muhabirine yaptığı açıklamada, babasının ve amcasının itfaiyecilik mesleğini büyük bir tutkuyla yaptığını ve kendisinin de bu mesleği çok sevdiğini söylüyor. Babasının 37, amcasının ise 27 yıl boyunca itfaiyecilik yaptığını ve ailesinin de itfaiyeci olma hayallerine büyük destek verdiğini anlatıyor. “Babamdan göre göre, yaşaya yaşaya bende merak başladı,” diyor Düzyol, “Babamı sürekli ziyaret ederek mesleğe özendim, hevesliydim.”
“Sonuna kadar savaşmanız gerekiyor,” diyor Düzyol.
Babasının müdahale ettiği bir ev yangınının etkisinde kaldığını anlatan Düzyol, şöyle devam ediyor: “Ben daha ilkokula giderken bir gün babam nöbetteydi, çok büyük bir ev yangını olmuş. Yangından sonra eve geldiği zaman üstü başı kötüydü, yüzü kararmış şekildeydi. Onun da etkisi altında kaldım. Her konuda canla başla mücadele ediyoruz. Herkesin kaçtığı yere biz giriyoruz. İtfaiyecilik çok kutsal bir meslek. İlk başta gönülden yapmanız gerekiyor bu mesleği. Çünkü kendi canınızı tehlikeye atıyorsunuz. Sonuna kadar savaşmanız gerekiyor.”
Düzyol, mesleğe başladığı ilk yıllarda yaşadığı olaylardan etkilendiğini, ancak zamanla deneyim kazandıkça soğukkanlı davranmayı öğrendiğini söylüyor.
Mesleğin en büyük kazancı olarak can kurtarma sonrasında yaşadığı duyguyu gösteren Düzyol, “İlk baş can kurtarmak, tabii mal her türlü yerine gelir. Can kurtardıktan sonra yaşadığın sevincin tarifi yok, farklı bir duygu. Başarıyla sonuçlanan müdahale olduğunda daha da bir gururlanıyorsunuz, sanki yeni bir hayata başlamış gibi. Çünkü yangından alıyorsun, trafik kazasından alıyorsun canlıyı o gurur verici,” diye anlatıyor.
Yerel Haberler Kültür Sanat İtfaiye Güncel Yaşam
News
