Ankara’nın Sincan ilçesinde 14 yıl önce kaybolan Melike Toyguncu’nun ailesi, kızlarının bulunması için umutsuz bir mücadele veriyor. Anne Fatma Toyguncu’nun yürek burkan sözleri, kızının yokluğunun ailenin hayatını nasıl altüst ettiğini gözler önüne seriyor: “Kızımın ‘anne’ demesini, teninin, gözlerinin sıcaklığını özledim. Evimizin direğiydi, o gittikten sonra yıkıldık. Yaşamıyoruz, sadece var oluyoruz.”
18 Ocak 2011’de ablasının üniversite sınavı için form almaya çıkan 14 yaşındaki Melike, bir daha eve dönmemişti. Aile derhal yetkililere başvurmuş, sonrasında dört şüpheli hakkında dava açılmıştı. 2015’te verilen karar Yargıtay tarafından bozulmuş, dava 2018’de yeniden görülmeye başlanmıştı.
Ankara Batı 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen davada sanıklar, “kasten öldürme”, “kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma”, “uyuşturucu kullanma”, “çocukları fuhuşa teşvik” ve “nitelikli cinsel istismar” suçlamalarıyla yargılanıyordu. Geçtiğimiz Cuma yapılan duruşmada, 8 yıldır cezaevinde bulunan iki sanığa 6 yıl 3 ay hapis ve 4 bin TL para cezası verildi. Cezaevinde geçirdikleri süre göz önüne alındığında tahliyelerinin beklendiği belirtiliyor. Diğer iki sanık ise delil yetersizliğinden dolayı tutuksuz yargılanıyor. Aile, kararı adil bulmuyor ve adalet arayışını sürdürüyor.
“Öldüyse ölüsünü, diriyse dirisini getirsinler bana,” diye haykırıyor anne Toyguncu.
Yaklaşık 10 aydır Antalya’da yaşayan anne Fatma ve baba Mahmut Toyguncu, mahkeme kararına tepki gösteriyor ve adaletin tecelli etmesini istiyor. Kızlarının eşyalarına sarılıp gözyaşı döken anne Toyguncu, kararın bozulmasını ve kızlarının bulunması için yardım beklediklerini söylüyor. Melike’nin 53 gün boyunca tutulduğu evin bilirkişi raporuyla tespit edildiğini, evde kızına ait eşyaların bulunmasına rağmen kızlarının bulunamadığını anlatıyor.
Anne Toyguncu, kızının kaybolduğu günü şöyle anımsıyor: “Melike 14 yaşına yeni girmişti. Ablası için form almaya çıkmıştı, ve bir daha geri dönmedi. Kızımın telefonunu kullandılar. Nerede benim yavrum? Sarılamıyorum, öpemıyorum, koklayamıyorum onu. Kızım bulunmadan sanıklara özgürlük yolu açıldı. Ölüsünü, dirisini istiyorum!”
“Ölmeden bir kere bağrıma basayım,” diye feryat ediyor anne.
Kızının kaybolduğu günden beri her gün umutla beklediğini, çocukluk eşyalarını sakladığını söyleyen anne Toyguncu, “Hayatım çalındı, kızımın çalındı. Ne yaşadı, ne gördü bilmiyorum. Sesim duyulsun, evladıma kavuşayım. Melike bulunsun. Yeter!” diyor.
Baba Mahmut Toyguncu ise 14 yıldır adalet aradıklarını, kızlarının akıbetini hala bilmediklerini belirtiyor. “Melikem Kayıp” yazılı tişörtüyle konuşan baba, kararın Yargıtay’a taşınması ve yeniden değerlendirilmesi için umutlu olduklarını ifade ediyor.
Fatma ve Mahmut Toyguncu, 14 yıl sonra bile kızlarından bir haber bekliyor. Ellerinde Melike’nin fotoğrafları, eşyalarıyla, her gün yeni bir umutla, kızıyla yeniden kavuşmayı bekliyorlar. – ANTALYA
Kaynak: İhlas Haber Ajansı / Yerel Güvenlik Mahkeme antalya Ankara Yerel
News
